2010 SCHEVENINGEN GET WET

100 manieren om dood te gaan op zee.

Scheveningen, 1 oktober 2010. Van de informatie die je krijgt op een cursusdag van “GET WET” wordt je niet direct blij. Het komt er in het kort op neer dat je bij het minste of geringste gewoon geen schijn van kans hebt om te overleven. Overleven op zee is meer dan voldoen aan de lijst veiligheidseisen van de vereniging van Toerzeilers. Overleven is nooit overboord vallen en in nood hard werken. Vandaar deze MTC trainingsdag “Overleven op zee”.

Het begin
Het eerste obstakel was het vinden van de leslocatie aan de hand van een uitnodiging uit 2004. Toen dat gevonden was, was er goede koffie en een hartelijk welkom in het nieuwe verenigingsgebouw van de zeilclub van Scheveningen. Er waren zo’n 40 deelnemers waarvan ruim 10 Toerzeilers, een aantal zeilschoolleerlingen en een aantal die voor het halen van isaf papieren mee moesten doen. De Toerzeilers waren in leeftijd wat ouder dan de andere deelnemers en automatisch vormden zich dan groepen voor de cursusdag. De cursus werd gegeven door duikclub “GET WET”.

Voorbereiding voor het echte werk
Na de koffie werd de groep gesplitst in tweeën. De ene groep direct de praktijk in en de andere eerst theorie. De Toerzeilers gingen voor de theorie. Daar werd ons door instructeur Ben in geuren en kleuren verteld hoe weinig kans je hebt om te overleven en dat je veiligheid aan boord wel heel serieus moet nemen. Hij illustreerde zijn verhaal met verhelderende tekeningen en een paar krantenartikelen die hij toevallig was tegengekomen. Van veel informatie hadden we wel eens iets gehoord of gezien maar niet zo indringend en duidelijk als ons nu uitgelegd werd. En er is natuurlijk veel meer over te vertellen en te lezen dan in een ochtendprogramma behandeld kan worden.

De Noordzee in bij 17 graden
Tussen de middag een uitstekende lunch.”Het galgemaal” ! En vervolgens allemaal een wetsuit aan en naar een flinke sleepboot. Op zee eerst wat vuurpijlen en zo afsteken. Dan leer je dat als die producten over datum zijn ze het echt niet meer doen. Elk jaar met oud en nieuw afsteken dus. Aansluitend instructies hoe je te water moet zonder direct al je longen vol te zuigen en zonder te verzuipen. Volgens instructeur Hans was een uitval van 10 % gerechtvaardigd en onze groep zou het gaan overleven, dus de slachtoffers zaten gelukkig in de andere groepen. Een flink eind buitengaats werd de boot stilgelegd en gingen de oefenreddingsvlotten overboord. En wij er achteraan. Toen nog vrijwillig. Naar het vlot zwemmen en er in zien te komen. Toen er een van ons over het dak rolde en in de touwen vast kwam zakte het dak in elkaar en stikten de reeds geredde gasten bijna in plaats van te verdrinken. Die variant kende Hans nog niet; wij moesten ons bezighouden met redden van de drenkelingen. Verstikkingen is een andere cursus. Terug aan boord was er van een rustpauze geen sprake. Direct er weer in. Weer andere oefeningen doen. Zoals in een kring aandacht trekken van de hulptroepen, gezamenlijk zwemmen, drenkelingen aan boord hijsen, het reddingsvlot omkeren en ga maar door. Het was zo intensief dat zowel bij de jongeren als bij de ouderen een paar afhaakten. De les op zee werd afgesloten met een gezamenlijke sprong vanaf de nu snelvarende sleper. Bij elkaar zien te komen en goed vasthouden want . . . de sleper kwam keer op keer op volle snelheid met flinke golven langs of blies al het mogelijke aan rook en schroefwater over ons heen. Wie nog niet voldoende water binnengekregen had kon nu nog even van het zilte nat genieten. Terug in de haven mochten de dapperen onder ons nog van een 9 meter hoog schip afspringen. Met zo’n neopreenpak aan valt een foute landing in het water nog enigszins mee. Bij de meisjes tenminste. Met vermoeide spieren en pijnlijke plekken terug naar het clubhuis, lekker warm douchen en bijkomen.

Borrel
Die is er bij ingeschoten, net als het gezamenlijk slotdiner. Er werd een eindevaluatie gehouden over de uitgevoerde taken en lessen. Ook werd naar de ervaringen van de dag gevraagd en die bleek voor een ieder van goed naar uitstekend tot super gaaf. In ieder geval altijd beter dan een dag thuis lui op de bank. Na de evaluatie was waarschijnlijk iedereen te moe om nog langer te blijven borrelen en/of eten.
Het was een geslaagde en zeer leerzame dag. Steker nog; we gaan nu de indoortraining doen.