2015 ANTARCTICA

Janny en Frans naar Antarctica.


De Drake overzeilen, een jongensdroom.

De vreselijke en vreselijk lange vlucht naar Ushuaia ( Vuurland) zijn we gauw vergeten. Aan boord van de bark Europa begint het Antarctica avontuur. Met de Europa, een dwarsgetuigde bark uit 1911, zeilen we in 4 dagen Drake straat over. De bemanning van 49 mannen en vrouwen lopen de wachten en hijsen en strijken de zeilen. Op de laatste dag krijgen we het echte Drake weer. Voor een verwachting van windkracht 8 gaan de meeste zeilen naar beneden en wachten we beter weer af. De waterdichte deuren gaan dicht. En terecht want er rolt zo nu en dan een golf over de railing.

Beerbut.

De eerste eilanden waar we voor anker en aan wal gaan maken direct al waar waarvoor we gekomen zijn; ontelbare Ezels- Kinband- en Macaroniepinguins en tientallen enorme Wedell- Crabeater- en Luipaardzeehonden. De Wedellzeehonden lijken sprekend op onze Noordzeezeehondjes maar zijn vele malen groter en veel tammer. Je kunt ze bijna aanraken. De pinguins zijn een groot vermaak. Ze waggelen als mensen tussen ons door alsof we er niet zijn en de kuikens hebben een grote aaibaarheidsfactor. Alles wat we in films gezien hebben over pinguins gebeurt recht voor onze neuzen. Over neuzen gesproken; de onbeschrijvelijke stank die de kolonies pinguins en zeehonden maken krijg je haast niet meer uit je neus laat staan uit je kleren.

Bevriezen.

Antarctica is door zee- en luchtstomen zo geisoleerd van de warme wereld dat het er nooit opwarmt. Over het grootste deel ligt een sneeuw/ijslaag van 3000 tot 5000 meter dik. Dit continent, zo groot als de US en Mexico samen, is in de winter nog een keer zo groot doordat de zee rondom het land dichtvriest. Wij zijn er nu in de zomer, maar het is hier verre van zomers. We lopen in vele lagen kleren en als we naar buiten gaan komen daar nog 2 tot 3 lagen bij. Het water is 1 graad Celcius en de lucht iets warmer maar, zeker met de harde winden hier, snijdend koud. Binnen hebben we centrale verwarming, een lekkere warme douche en prima eten en drinken. Geen klagen dus. Sterker; we genieten volop en gaan met rubber bootjes tussen de enorme ijsbergen door om nog dichter bij het ijs te kunnen zijn. Wat zijn die ijsbergen groot en mooi.

Meer.

Er is veel en veel meer te zien maar we hebben maar een paar weken de tijd en we hebben al heel veel gezien. Vele soorten Walvissen, Pinguins, Zeehonden, en Albatrossen. Vaak van zo dichtbij dat je ze bijna kon aanraken. Verder dan 66.15 graden Zuid gaan we niet. We zitten nu al midden tussen de onmetelijk grote ijsbegen en verder Zuidelijk komen steeds meer ijs en minder dieren voor. Wij gaan naar het Noorden om uiteindelijk in Ushuaia te eidigen en weer die vreselijke terugvlucht te beginnen. Op naar huis. We missen het al voordat we hier weg zijn.