12/13 FRANS GUYANA - SURINAME - TOBAGO

TEMPO AANGEPAST AAN DE CARIB

Weggejaagd met vuurwapens.
Cayenne Frans Guyana
Toen we niet naar Brazilië konden omdat er die kant op 600 mijl geen wind was kwamen we uit in Frans Guyana en wel in Degras de Cannes de haven van Cayenne. In die haven lagen zo’n 30 schepen van echte zeilzwervers. Langszij aanleggen kon alleen bij die schepen die je niet met een vuurwapen wegjaagden, is ons duidelijk gemaakt. Deze zwervers leven daar op zeilschepen met airco, koelkast, vriezer en zelfs wasmachine op dek of op de steiger. De schepen zijn ingepakt in plastic tegen de zon en de regen. Sommigen voor korte tijd sommige al bijna 10 jaar. Er is volop werk in Frans Guyana en de haven is gratis incl. gratis water en elektra.
Na 18 dagen op zee en geen boot, vliegtuig laat staan mens te hebben gezien, kregen we binnen een half uur na aankomst een lift, achterin een gesloten bestelbus, naar het centrum van Cayenne ( de hoofdstad ). Als zombies stonden we ineens midden tussen honderden inheemse mensen op een grote groentemarkt.

Eilanden van moord en doodslag
Iles de Salut / Frans Guyana
We waren snel weer weg uit Cayenne om bij de eilanden van Papillon te ankeren. Dit groepje van 3 eilandjes is nu echt een paradijsje op aarde. Mango’s en kokosnoten in overvloed en er zwemmen overal schildpadden rond. We troffen daar een Braziliaans- (Soba) en een Zuid-Afrikaans-jacht (Baltic Sun) waar we de weken daarna wat mee opgetrokken zijn. Heel gezellig.

Weggevluchte slaven
Domburg / Paramaribo / Suriname
Op de Suriname-rivier lieten we ons anker vallen bij Domburg, vlak voorbij Paramaribo. Het is opvallend hoe weinig blanken we in Suriname zien. Ook van de Nederlandse invloed is niets terug te vinden. Alles ziet er verveloos en verwaarloosd uit. Domburg heeft een primitieve gezellige dorpskern waar we regelmatig wat drinken en eten. We ontmoeten een Surinaams/Nederlands gezin die in Domburg zijn voor familiefeesten. Ze informeren en adviseren ons met van alles. Mede door hun tips gaan we de binnenlanden in naar de Samaricanen / de bosnegers die tijdens de slavernij ontvlucht zijn en in het regenwoud zijn gaan wonen. Met een omgebouwde vrachtauto en een”longboot” reizen we een hele dag tot diep in het oerwoud en ver de Suriname-rivier op. We zijn gelijk honderden jaren terug in de tijd. Kerst vieren we met een geweldig fijn Nederlands koppel Wytze en Mia van de Skua. Ze zijn al 13 jaar onderweg en nu in de zeventig.

Voor de hardste knallen weg
Charlotteville / Tobago
We willen oud en nieuw niet in Paramaribo vieren. Daar wordt zoveel en zo luidruchtig vuurwerk afgestoken dat je alleen met oordoppen in en monddoek voor naar buiten kunt.
Wij varen naar Tobago met stroom en wind mee. ( SOG 10,6 max.) Onderweg komt er door een patrijspoort een bak zeewater over onze navigatiecomputer die gelijk daaraan overlijdt. We treffen in Tobago bekende (Soba en Mero) en onbekende vertrekkers. De jaarwisseling vieren de bemanningen van alle schepen in de baai gezamenlijk in een enige strandtent. Een prima barbecue en lopend buffet. Ons vuurwerk bestaat uit overjarige scheepsvuurpijlen van diverse schepen. We dansen op straat tot in de kleine uurtjes.

We liggen vast
In Scarborough, de hoofdplaats van Tobago, wordt een nieuwe computer klaargemaakt en tot dat die klaar is liggen we vast in de baai in Charlotteville. Zodra de computer weer aan boord is gaan we verder naar Grenada.


CONTACT:

Mobiel: 0031-(0)6-51-501059
E-mail: shishco@live.nl

Volgt ons ook op:
AIS PLAATSBEPALING: http://www.marinetraffic.com/ais/nl/shipdetails.aspx?MMSI=244630614
TWITTER : @MYSHISHCO